بیائیم بهتر بدانیم وآموخته هایمان را بررسی کنیم(24)

رسم «دست دادن» از کجا سرچشمه گرفته است؟

امروزه، این موضوع به نظر کاملاً عادی و طبیعی می آید که اگر می خواهیم با دوستی یا آشنایی، سلام و احوال پرسی یا ابراز محبت کنیم، با او دست داده یا برایش دست تکان می دهیم. اما مثل خیلی از کارهای دیگر که خود به خود و غیر ارادی انجام می دهیم، این حرکت نیز احتمالاً نشانه چیز خاصی است.
مثلاً در دوران اولیه، اصولاً دست، نشانه قدرت و نیرومندی بوده و برای جنگیدن با دشمنان یا کشتن حیوانات و یا ساختن نیزه و ابزار و آلات به کار می رفته است، بنابراین وقتی، دست، به طرف کسی دراز می شده است، این حالت نشانگر حسن نیت و دوستی بوده است، چون نشان می داد که شخصی که دستش را دراز کرده، مسلح نبوده و یا خیال جنگیدن ندارد.
می دانیم که دست به عنوان یک نشانه مهم در مذاهب ابتدائی هم به شمار می رفته، یعنی احتمالاض دست علامت بوده است. یونانی ها در موقع دعا کردن به درگاه خدا، دست های خود را بلند می کردند، یا این که زمانی جلو بردن دست ها در حالی که هر دو کف دست به هم چسبیده باشند، نشانه احترام گزاردن یک فرد پست تر به یک فرد مهم تر و مافوق بود.
در میان عرب ها زمانی رسم بود که دست شخص مهم و عالی مرتبه را ببوسند. بعداً عرب های به اصطلاح مؤدب تر و متواضع تر شروع کردند به این که نگذارند مثلاً اشخاص پست تر دست آنها را ببوسند و بعضی اوقات هم با دست دادن با طرف، جریان را خاتمه می دادند تا او احساس حقارت و پستی نکند.
یونانی های نخستین، وقتی می خواستند دوستی و حسن نیت خود را به غریبه ای نشان دهند، دست راست خود را بالا می بردند. بدین ترتیب می بینید که خود دست و تمام حرکت هائی که با آن انجام می شده، طی تمام قرون، همگی حاوی معنای خاصی بوده اند.
بنابرین وقتی ما بدون فکر و اندیشه و به راحتی دست می دهیم، در حقیقت سنتی را اجرا می کنیم که از دوره های نخستین و باستانی به ارث به ما رسیده است.